Ministerstwo Finansów analizuje minimalny podatek CIT

Wiceminister Finansów, Jarosław Neneman, w odpowiedzi na interpelację poselską poinformował, że Ministerstwo Finansów przeprowadza analizy dotyczące regulacji związanych z minimalnym podatkiem CIT w związku z licznymi apelami środowiska przedsiębiorców o złagodzenie jego formuły lub nawet całkowitą likwidację. Jednoznaczne stanowisko w sprawie tych przepisów, które weszły w życie z początkiem 2024 r., nie zostało jednak jeszcze przedstawione.

Nowy podatek, wprowadzony w ramach Polskiego Ładu, uregulowany został w art. 24 ca ustawy o CIT. Pierwszy termin płatności minimalnego podatku przypada na koniec marca 2025 r. – dla podatników CIT, których rok podatkowy pokrywa się z rokiem kalendarzowym. Wyjątek dotyczy podatników, którzy mają rok podatkowy inny niż rok kalendarzowy. Jeśli rok podatkowy rozpoczął się przed 1 stycznia 2024 r. a zakończy po 31 grudnia 2023 r. to stosowanie nowych przepisów będzie zawieszone jeszcze do zakończenia takiego roku podatkowego.

Podatek minimalny obejmie podatników CIT, którzy osiągną stratę podatkową lub nie przekroczą 2-procentowego progu rentowności. Przepisy zawierają jednak liczne wyłączenia od objęcia podatkiem, np. dla przedsiębiorstw finansowych. Wprowadzenie tej daniny było motywowane potrzebą uszczelnienia systemu podatkowego i zapobiegnięcia działań optymalizacyjnych.

Nowelizacja ustawy o CIT dokonana jeszcze w okresie, w którym zawieszone w czasie było wejście przepisów w życie, wprowadziła dwie alternatywne metody obliczenia minimalnego podatku CIT. Pierwsza metoda opiera się na 10-procentowej stawce podatku, uwzględniającej różne składniki. Do podstawy wlicza się 1,5 procenta przychodów podatnika (wyłączając zyski kapitałowe) oraz "nadmierne" koszty finansowania dłużnego i usług niematerialnych, ponoszone na rzecz podmiotów powiązanych. Druga, alternatywna metoda na obliczenie podstawy opodatkowania to 3 % wartości osiągniętych przez podatnika w roku podatkowym przychodów ze źródła przychodów innych niż z zysków kapitałowych. Podatnik ma możliwość wyboru jednej z tych metod, a decyzję o wyborze alternatywnej metody zawiera w zeznaniu składanym za rok podatkowy, w którym dokonuje tego wyboru. Wprowadzenie dwóch opcji ma na celu dostarczenie przedsiębiorstwom pewnej elastyczności i możliwości wyboru optymalnej metody obliczenia podatku, co może być istotne dla różnych rodzajów działalności i sytuacji finansowej firm.