Wyrok dotyczący klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania

12.05.2022 | PODATKI

W związku ze stosowaniem przez skarbówkę klauzuli przeciwko unikaniu opodatkowania (tzw. GAAR – General Anti-Avoidance Rules), która wprowadzona została do polskiego porządku prawnego z dniem 15 lipca 2016 r., do działań podatników podjętych i korzyści uzyskanych przed tą datą, wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 stycznia 2022 r., sygn. III SA/Wa 1873/21, jest istotny, gdyż uznaje takie działania organów za błędne, co więcej Wyrok potwierdza, że w 2016 r. mamy do czynienia z dwoma reżimami prawnymi, tj. przedklauzulowym i poklauzulowym.

Na gruncie sprawy będącej przedmiotem wyroku spółka działała z pomocą powiązanych osobowo i kapitałowo podmiotów w ten sposób, że poprzez transakcje związane ze znakiem towarowym zaliczała do kosztów uzyskania przychodów opłaty licencyjne, przez co doszło do zmniejszenia zobowiązania podatkowego w CIT. Organ wskazał, że co prawda działania zmierzające do zmniejszenia zobowiązania podatkowego przeprowadzone zostały przed wejściem w życie klauzuli, jednak zgodnie z przepisami ustawy wprowadzającej klauzulę ma ona zastosowanie do korzyści podatkowych uzyskanych po jej wejściu w życie.

WSA wskazał, że należy rozróżnić dwie sytuacje: jeżeli zarówno czynności zmierzające do uzyskania korzyści podatkowej jak i sama korzyść miały miejsce przed wejściem w życie klauzuli (a najpóźniej w samym dniu jej wejścia w życie) oraz gdy czynności miały miejsce przed tą datą, natomiast korzyść uzyskano już po. W pierwszym przypadku nie można zastosować klauzuli, gdyż stanowiłoby to naruszenie zakazu retroaktywności prawa. W drugim natomiast klauzula znajduje zastosowanie w zakresie, w jakim po 15 lipca 2016 r. została uzyskana korzyść podatkowa, co nie stanowi naruszenia zakazu retroaktywności prawa, lecz jest odzwierciedleniem retrospektywności prawa, czyli sytuacji, gdy nowe przepisy stosuje się do sytuacji zastanych w momencie ich wejścia w życie. Wyrok nie jest prawomocny.