Koszty uzyskania przychodów a reprezentacja: integracja

25.04.2022 | PODATKI

W dniu 29 marca 2022 r., sygn. akt I SA/Rz 94/22 WSA w Rzeszowie wydał istotny wyrok dotyczący zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków spółki na spotkania integracyjne, w których brali udział pracownicy spółki oraz współpracownicy zatrudnieni na zasadach B2B. Spółka wskazała, że integracja przekłada się na podniesienie efektywności pracy i lepszą skuteczność, co z kolei prowadzi do osiągania lepszych wyników finansowych, w związku z tym we wniosku o interpretację indywidualną wskazała, że chce zaliczyć wydatki na zorganizowanie takich spotkań do kosztów uzyskania przychodów.

Organ wskazał, że wydatki na spotkanie integracyjne mogą zostać potraktowane jako koszty uzyskania przychodu tylko w zakresie, w jakim dotyczą one pracowników zatrudnionych na umowę o pracę, gdyż wydatki względem współpracowników zatrudnionych na zasadach B2B potraktować należy jako reprezentację, która zgodnie z art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych nie pozwala na zaliczenie takich wydatków jako kosztów uzyskania przychodu.

Spółka nie zgodziła się z tym stanowiskiem wskazując, że wydatki na reprezentację to wydatki, których dominującym celem jest stworzenie pozytywnego wizerunku podatnika w oczach jego klientów, konsumentów towarów i usług dostarczanych i świadczonych przez spółkę, tymczasem poprzez organizację spotkań integracyjnych spółka nie ma na celu tworzenia pozytywnego wizerunku na współpracownikach, gdyż nie nabywają oni usług i towarów od spółki, lecz świadcząc na jej rzecz usługi, świadczą je poniekąd na rzecz nabywców usług i towarów spółki.

Sąd przyznał spółce rację wskazując, że należy odnieść się do funkcji, jaką pełnią wydatki w odniesieniu do współpracowników – nie mają one przecież na celu zwiększenia nabycia usług i towarów spółki przez współpracowników, lecz lepsze, efektywniejsze świadczenie usług przez współpracowników na rzecz spółki, nie stanowią wobec tego reprezentacji. Wobec tego możliwość ich zakwalifikowania jako kosztów uzyskania przychodów odnieść należy do zasady ogólnej wynikającej z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, czyli do tego, czy poniesione zostały w celu zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów. Wyrok jest istotny, gdyż ze względu na dotychczasowe zbyt szerokie pojmowanie reprezentacji nakazuje badanie, czy celem poniesienia tych kosztów było stworzenie pozytywnego wizerunku w oczach klientów, odbiorców końcowych towarów i usług.